Generic selectors
Alleen exacte overeenkomsten
Zoeken in titel
Zoeken in content
Post Type Selectors
Generic selectors
Alleen exacte overeenkomsten
Zoeken in titel
Zoeken in content
Post Type Selectors

Altijd wat

Een van de nadelen van ‘altijd wat hebben’, is dat veel mensen er ook wat van vinden. Ik vind het vervelend dat best veel mensen als zij horen dat ik wat mankeer dan vinden dat ik mijn hele medische dossier dan maar even moet delen met hen. En er wat van vinden. Ik heb een hele rij van standaardopmerkingen om daar mee om te gaan. Verbaasde reacties vallen mij meestal ten deel als ik dan antwoord ‘o, heel veel. De leukste is dat ik ondervoed ben’. ‘Ondervoed?’ Als iets te dikke Indo, zie ik er namelijk niet bepaald uit als iemand die ondervoed ben. Dan leg ik maar uit dat je vanuit medisch oogpunt (ook) ondervoed bent als je tekorten hebt in vitamines en mineralen. De reclame waarin de multivitaminen wordt aangeprezen omdat die compleet van A tot Zink gaat, is mij op mijn lijf geschreven. Zo, vraag ook weer weten te beperken.

Soms ben ik wat botter. Toen er werd opgemerkt ‘maar dan val je toch heel veel af en die mensen zijn toch altijd heel dun’, antwoordde ik eerst nog wat beschroomd dat ik ook pillen slikte die als bijwerking hebben dat je er juist dik van wordt. ‘Maar die pillen zijn toch heel slecht’, kreeg ik toen als reactie. ‘Ja, stikken ook.’ Het kostte me wel mijn 9. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het een wraakactie was om de deur tijdens de cijferbespreking open te laten staan.

De categorie psychisch

Veel mensen menen ook dat het ‘psychisch’ is. Meestal vraagt men ‘Ahum,….zit het niet tussen je oren?’ Ik parafraseer het dan maar. ‘Dus je vraagt of het tussen mijn oren zit. Ja, klopt. Sterker nog, in mijn oren EN tussen mijn oren (ogen, sinussen en kaak/tanden).’ De meesten beginnen te lachen. Meestal is dat genoeg om op andere onderwerpen over te gaan. Soms niet. Dan vraag ik of ze denken dat ik aan Munchhausen lijdt. Want hypochondrie kan het niet zijn; ik beeld me de ziekte niet in. Dan kan het alleen nog zijn dat ik mezelf bewust ziek maak. Gaat best ver.

Maar nee, sommigen houden vol. Dat wordt niet bedoeld. Men bedoelt dat veel ziekten worden veroorzaakt door bepaalde gevoelens. Dat ik nog niet in een psychiatrische instelling (of erger) zit, mag een wonder worden genoemd. Zoveel klachten en kwalen: vanuit dat perspectief is het verbazingwekkend dat ik nog enigszins functioneer. Hoe vaak ik ‘je kunt je leven helen’ van Louise Hay wel niet aangeraden heb gekregen…. Meestal merk ik op dat ik ‘de orenmaffia’ van Karin Spaink aanbeveel. Als dat niet genoeg is, wijs ik op Susan Sontag die ooit schreef dat er een typische TBC-persoonlijkheid bestond, tot dat de Tuberkelbacterie werd ontdekt. Dat is een feit.

‘Je hebt ook te veel stress.’ Ook zo’n dooddoener. Ten eerste, is stressloos leven uitgesloten. Ook positieve zaken, zorgen voor stress. Vraag maar aan mensen met een bijnierinsufficiëntie. En negatieve stress kan helaas niet altijd worden vermeden. Dat negatieve stress afbreuk doet aan je gezondheid en op korte termijn minimaal de kwaliteit van leven vermindert, zal ik niet ontkennen. Maar het is echt niet de oorzaak van het probleem.

De categorie lifestyle

De andere categorie goedbedoelde raad valt bij mij in de categorie lifestyle.

Slik je wel genoeg vitamines?

Een multivitamine lost alles op. Als het zo simpel was……..Bovendien, vraag eens aan Sven Kramer wat de gevolgen zijn van teveel vitamine B6 slikken (zenuwbeschadiging in zijn rechterbeen). Sowieso is hetgeen je eet een dankbare bron voor goedbedoelde raad. Alleen maar biologische producten, geen e-nummers, geen suiker, vet, gluten……Ik ben benieuwd wat het volgende verbod gaat inhouden. 

Nog een leuke. ‘Sport je wel? Daar word je fitter en vrolijker van.’ Ik vind sporten heerlijk. De arts, toen die toen ik weer eens veel was aangekomen dat aan mij vroeg, werd meteen getrakteerd. ‘Waarom denken mensen altijd dat als je dik bent, je niet sport?’ Tegenwoordig heb ik een standaardreactie:’ ’Ja, ik boks en ik hoor dat jij graag boksbal wilt zijn.’

Goedbedoelde complimenten

Een paar uit de categorie goed bedoelde complimenten. ‘Knap hoor dat je doorgaat.’ Ik was waarschijnlijk mijn bed niet meer uitgekomen’. Eeh…Dank? Alsof ik een keuze heb. ‘Je mag je handen wel dicht knijpen dat je een vent hebt’. Hoezo? Heb je als je alleen bent per definitie een rotleven? Ik betitel mijn man altijd als ‘mijn kostbaarste niet-bezit’, dat is waar. Maar, toevallig en blijkbaar niet iets wat in diegene die dit tegen mij zegt in zijn/haar hoofd opkomt, heb ik behalve al die ziekten ook nog wel wat te bieden. Er zijn ook nog wel wat dingen in zijn totaalpakket waar ik niet (altijd even) blij mee ben. Zo gaat dat in relaties. Dat lastige lijf is iets wat voor hem niet altijd handig is. Al moet ik bekennen dat ik het wel prettig vond dat het niet echt goed ging toen we elkaar leerde kennen. Ik ben van het windowsprincipe: ‘What you see is, what you get’.

De hoeveelheid alternatieve geneeswijzen die mij is aangeraden, is groot. Mij stoort het meest dat mensen me ongevraagd allerlei vage therapieën aanraden. En dan bedoel ik echt vaag. Niveau wichelroedes. Opvallend genoeg zijn dit ook vaak mensen die maar blijven doorgaan. Tegenwoordig beperk ik me maar tot de opmerking ‘Zou je dat ook voorstellen als ik een been zou missen?’ Dat beëindigt de discussie vrijwel altijd. Overigens een opmerking die ik vaak gebruik bij volhouders.

Aangename verrassing

Soms word je verrast. Zo zat ik een keer in de trein na een nogal onthutsend gesprek met een van mijn artsen in een hoekje, ineen gedoken, naar beneden te kijken, boek voor me hoofd houdend en naar ik hoopte geluidloos te huilen (aargh, waarom nu). Helaas voor mij kwamen er al snel twee mensen bij zitten. Een daarvan had een bos bloemen bij zich. Ze vroegen me niets. Toen zij de trein verlieten, hoorde ik haar tegen haar vriendin zeggen ‘wacht even’. Ze tikt me op mijn schouder, geeft me haar bos bloemen en voor dat ik haar kan bedanken, is ze de treincoupé al weer uitgelopen.